Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όλων των Ελλήνων και της καρδιάς μου…
Γράφω δυο λόγια τώρα που εκείνος ταξιδεύει στο παράδεισο που του αξίζει… Γράφω για τον Κύριο και τον Ανθρωπο, Κωστή Στεφανόπουλο, με το «Κ» και το «Α» κεφαλαίο, τον γνήσιο πολιτικό, μακράν των υπολοίπων… Τον ευπατρίδη της πολιτικής, τον ευγενή, τον υποδειγματικό πολιτικό στα χρόνια της σύγχρονης Ελλάδας…
| του Κώστα Βλουτή Δημοσιογράφος ειδικευμένος σε θέματα ΑμΕΑ
Τον συνάντησα πολλές φορές στο Προεδρικό Μέγαρο, στα 10 χρόνια της θητείας του ως Προέδρου της Δημοκρατίας…
Με τους παραολυμπιονίκες μου, για να τους συγχαρεί και να τους πει δυο κουβέντες από τη ψυχή του… Να τους παροτρύνει να μην σταματήσουν τον αγώνα τους για την κατάκτηση της ίδιας της ζωής τους, πάνω απ΄όλα.
Στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου χαιρετούσε εγκάρδια έναν έναν, έχοντας εμένα στο πλάι του να του εξηγώ την ιστορία τους και να του μιλώ για τα επιτεύγματά τους…
Ναι, ήταν πολλές οι φορές που τον είδα… Κι όταν από το Προεδρικό κλείστηκε το ραντεβού να τον ξαναδώ, ήταν και πάλι μεγάλη η χαρά μου που θα έβλεπα ξανά αυτόν τον σπουδαίο Ανθρωπο…
Ηταν Σάββατο, Φεβρουάριος μήνας, του 2005… Γύρω στη μία και μισή, ο Πρόεδρος με δέχτηκε στο γραφείο του…
Το ραντεβού μας ήταν μόνο για ένα τέταρτο, λόγω ανειλημμένης υποχρέωσής του…
Τελικά καταλήξαμε να μιλάμε μαζί σχεδόν μία ώρα…
Είχα πάρει μαζί μου και έναν ανάπηρο αθλητή να τον γνωρίσει από κοντά και να του δώσει κουράγιο να συνεχίσει τους αγώνες του…
Με τον Πρόεδρο καθίσαμε σε ένα μικρό σαλονάκι και αφού μας κέρασε η ιδιαιτέρα του τού μίλησα για την προσπάθειά μου να κάνω γνωστούς στο πανελλήνιο τους αθλητές με αναπηρία, τους μετέπειτα παραολυμπιονίκες, τους ξεχασμένους για χρόνια από την ίδια την πολιτεία…
Είχε μάθει για μένα πολύ περισσότερα από όσα εγώ του έλεγα και αυτό μου είχε κάνει εντύπωση!
Το 2004, με αφορμή τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, είχα εκδώσει, μέσω της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ τύπος«, δύο πολυσέλιδα λευκώματα, το πρώτο με τίτλο: «ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: Η θέληση και το πείσμα στα όρια» και το δεύτερο: «ΠΑΝΟΡΑΜΑ των Ελλήνων παραολυμπονικών» …
Αυτά τα δύο λευκώματα τα πρόσφερα με πολύ αγάπη κι εκείνος τα πήρε, με πολύ συγκίνηση, λέγοντάς μου: «Είναι πλούσιο δώρο αυτό που μου δίνετε, αγαπημένε μου Κώστα… Κατέχω αρκετά για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, αλλά με αυτά τα ωραία λευκώματά σας, θα αποκτήσω κι άλλες γνώσεις… θερμά σας ευχαριστώ»…
Ο Πρόεδρος με έλεγε «αγαπημένε μου Κώστα» και μου μίλαγε στον πληθυντικό… Το «Κώστας» το συνόδευε πάντα με το «αγαπημένε μου»! Πάντα!…
Μιλήσαμε και είπαμε πολλά, εκείνο το μεσημέρι…
Μου ζήτησε να τον επισκεφτώ στην γενέτειρά του την Πάτρα.
Ηταν η τελευταία χρονιά της θητείας του ως Προέδρου της Δημοκρατίας…
Η Πάτρα ήταν για εκείνον η πόλη που αγάπησε και που τίμησε με το παραπάνω…
Το σπίτι του στην γενέτειρα πόλη ήταν το ησυχαστήριό του…
Οι βόλτες με το ποδήλατό του γνωστές, είτε μόνος, είτε με τα εγγονάκια του…
«Θέλω να έλθετε στην Πάτρα να σας ξαναδώ… Επιθυμώ να μαθαίνω νέα σας… Αν σας βγάζει ο δρόμος προς τα εκεί θα χαρώ να σας φιλοξενήσω… Οποτε θέλετε εσείς» !…
Την επιθυμία του να με ξαναδεί την εξέφραζε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Κωστής Στεφανόπουλος, ο Πρόεδρος όλων των Ελλήνων και της καρδιάς μου…
Ο Πρόεδρος που δεν δίστασε να επικρίνει τον τότε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, τον Μπιλ Κλίντον, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα το 1999, με την συγκλονιστική του ομιλία στο γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν του…
Γράφω δυο λόγια τώρα που εκείνος, ο παραδεκτός από όλους Πρόεδρος, ταξιδεύει στο παράδεισο που του αξίζει… Γιατί είναι καλό να πάρει μαζί του λόγια αγάπης και ευγνωμοσύνης από έναν απλό Ελληνα που του έλαχε να γνωρίσει μια ηγετική μορφή σαν και αυτόν τον Ελληνα…
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, λατρεμένε μου Πρόεδρε…
Αγαπημένε «θείε» … (ξέρετε εσείς…)
Kώστας Βλουτής 