«Φοβάμαι την αχαριστία των ανθρώπων»

Ο Κώστας Βλουτής μιλά για το έργο του, για τα δύσκολα χρόνια της ζωής του και την καλλιτεχνική του πορεία

Βραβεύεται για τα 30 χρόνια προσφοράς του στα ‘Ατομα με Αναπηρία

«Μια αληθινή αγκαλιά, ένα δυνατό χάδι κάνει τα πρόσωπα να αστράφτουν. Σε άλλες περιπτώσεις αναπήρων, εκεί όπου υπάρχει κρατική αναλγησία, η ιδιωτική πρωτοβουλία έρχεται να γυρίσει τα πράγματα υπέρ των αδικημένων».

Συνέντευξη στη Νεκταρία Καρακώστα

‘Εχει βοηθήσει τα Άτομα με Αναπηρία όσο κανένας και εξακολουθεί να βοηθά με όποιο τρόπο μπορεί. Ο Κώστας Βλουτής [ν] μιλά για την επικείμενη βράβευσή του με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων προσφοράς στα ΑμΕΑ, αλλά και για το ντοκιμαντέρ «Ο ‘Ανθρωπος που Κέρδισε τη Ζωή« [ν], που γυρίστηκε με αφορμή τους Παραολυμπιακούς του Πεκίνου και αναφέρεται στο έργο του, στα δύσκολα χρόνια της ζωής του και την καλλιτεχνική του πορεία.

–‘Εχετε λάβει δεκάδες βραβεία και τιμητικές διακρίσεις. Τι ξεχωριστό έχει αυτή η βράβευση;

-Σημαίνει πολλά για μένα αυτή η κίνηση. ‘Εχω πάρει πολλά βραβεία στη ζωή μου, όμως πρώτη φορά νοιώθω πως κάποιοι άνθρωποι επιτέλους αντιλαμβάνονται την ουσία της ειλικρινούς προσφοράς μου. Την εκδήλωση βράβευσης έχει αναλάβει η UNESCO Ελλάδας «Ιστορίας Τέχνης και Θεάτρου», υπό την αιγίδα της Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO, πρόεδρος της οποίας είναι η κυρία Καίτη Τζιτζικώστα. Σχετικά με την ταινία, ευχαριστώ θερμά για τη συμμετοχή τους την υπουργό Απασχόλησης, κυρία Φάνη Πάλλη-Πετραλιά [ν], το Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Γιάννη Δημαρά [ν], τον παλαίμαχο δημοσιογράφο κ. Χρήστο Οικονόμου, τον παραολυμπιονίκη κολύμβησης Χρήστο Ταμπαξή, το μουσικοσυνθέτη Γιάννη Νικολάου, τη δασκάλα μου από το δημοτικό κυρία Χριστίνα Μαστοράκη και πολλούς άλλους που είναι μάρτυρες αυτής της πορείας. Η σκηνοθεσία είναι του Αντώνη Παπαδόπουλου και η παραγωγή του Παναγιώτη Γασπαρινάτου.

–Μιλήστε μας για κάποια από τις περιπτώσεις που βοηθήσατε τελευταία.

-Ο μικρός Στέλιος Λ. από τη Σαλαμίνα πάσχει από υδροκεφαλισμό. Συντηρείται από την αναπηρική σύνταξη του πατέρα του που είναι επιλυπτικός. Για τρία χρόνια το ΙΚΑ είχε κόψει τη σύνταξη του πατέρα, με αποτέλεσμα ο μικρός να μένει χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η κατάσταση της υγεάς του να επιδεινωθεί. Σε σύντομο διάστημα κατάφερα να βρω το… «χαμένο» φάκελο κι έτσι να ενεργοποιηθεί ο λογαριασμός του πατέρα.

–Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε;

–Περιμένετε να σας πω όχι. Πολλές φορές είπα «δεν το ξανακάνω». Φοβάμαι την αγνωμοσύνη, την αχαριστία των ανθρώπων. Παρ’ ‘ολ’ αυτά, συνεχίζω με την ίδια θέρμη τον αγώνα μου, διότι δεν ξεχνώ αυτό που μου είχε πει το 1992 στη Μεγάλη Βρετάνια ο Πίτερ Ουστίνοφ:
«Ο άνθρωπος που μετατρέπει τον πόνο του σε προσφορά είναι ευλογμένος από τον Θεό».

-Τι είναι πρόκληση για εσάς;

–Στις συναυλίες μου με φιλανθρωπικό άρωμα θέλω να έχω μαζί μου μόνο φίλους. Είναι δύσκολο, όμως, μέσα σε μία βραδιά να έχεις 30 -40 πρώτα ονόματα επί σκηνής, τραγουδιστές, ηθοποιούς, αθλητές και να έχεις την απαίτηση να πετύχει ο σκοπός. Οι δημοσιογράφοι με αποκαλούν «οργανωτικό δαιμόνιο» και όχι άδικα.

-Πόσο σημαντική είναι η βοήθεια γι αυτούς τους ανθρώπους;

–Μια αληθινή αγκαλιά, ένα δυνατό χάδι, κάνει τα πρόσωπά τους να «αστράφτουν». Σε άλλες περιπτώσεις αναπήρων, εκεί όπου υπάρχει κρατική αναλγησία, η ιδιωτική πρωτοβουλία έρχεται να γυρίσει τα πράγματα υπέρ των αδικημένων. Γι αυτό και σκοπεύω -το συζητώ ήδη- να επαναφέρω στη μικρή οθόνη την πετυχιμένη μου προσπάθεια «Ο Ει-Δικός μας Κόσμος» για να αποκτήσουν ξανά οι δικοί μας άνθρωποι την δική τους τηλεοπτική γωνιά.

η πίσω όψη…

Η ζωή μου…

-Μοιάζει με κακό παραμύθι, αλλά με αίσιο τέλος. Σε ηλικία 2,5 μηνών, από υψηλό πυρετό, παρέλυσαν οι μύες μου και δόθηκε ένας τεράστιος και διαρκής αγώνας για την αποκατάσταση της υγείας μου. Τα κατάφερα χάρη στην αγάπη των δύο υπέροχων γονιών μου -ο ένας δεν ζει πια- και στην θέληση των γιατρών που ήθελαν να με δουν να περπατάω χωρίς βοηθήματα και νάρθηκες

Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα με τρυφερότητα, αυτή που μου άφηνε στα διαλείμματα ο πόνος. Μου έλειψαν τα παιχνίδια και οι χαρές στις αλάνες. Τα αντικατέστησα, όμως, με το πείσμα μου να καταφέρω να κατακτήσω τη ζωή που δεν μου χαρίστηκε. ‘Εγινα στιχουργός με 45 βραβεία, αλλά και δημοσιογράφος, ειδικευμένος σε θέματα ΑμΕΑ.

Από την τηλεοπτική μου εκπομπή «Ο Ει-Δικός μας Κόσμος» έκανα γνωστούς στο πανελλήνιο τους ξεχωριστούς παραολυμπιονίκες και έγραψα την ιστορία τους σε δύο πολυσέλιδα ένθετα στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ«.

Η ζωή μου έναι μια συνεχής προσφορά προς τον συνάθρωπο διότι -με αυτό τον τρόπο- λέω «ευχαριστώ» στο Θεό που με βοήθησε να ξεφύγω από τον Γολγοθά μου.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2008
Αρ. Φύλλου: 203
e-tipos