Ο Κώστας Βλουτής, παρουσιαστής-οργανωτής φιλανθρωπικών εκδήλωσεων. Μαζί του η «Μις Ευρώπη», Μαρίνα Τσιντικίδου.
Καλώς ήρθατε στον ηλεκτρονικό χώρο του δημοσιογράφου και στιχουργού,
Κώστα Βλουτή
Μπορείτε να βρείτε ότι στοιχεία θέλετε για τον άνθρωπο που έχει προσφέρει -όσο κανείς άλλος- στο αναπηρικό κίνημα και στους παραολυμπιονίκες της χώρας μας.
Ο Κώστας Βλουτής και οι Ολυμπιονίκες της ζωής
Ένα όμορφο ταξίδι που συνεχίζεται…
Επιμέλεια: Άρης Δήμου
Kώστας Βλουτής 
Χρόνια πολλά, καλή χρονιά πάντα με υγεία αγάπη και χαρά εύχομαι!
Αγαπημένε μου Κώστα,
πέρασε αρκετός καιρός από την τελευταία μας συνομιλία. Ένας πολύ καλός φίλος, έμαθε για την
ιστοσελίδα σου και αμέσως μου τηλεφώνησε να με ενημερώσει. Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ακόμα το χρόνο να περιηγηθώ
στις σελίδες του site, αλλά είναι τέτοια η λαχτάρα μου να επικοινωνήσω μαζί σου που θα το κάνω μετά, αφού καταθέσω
αυτό το σχόλιο.
Λένε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και ειλικρινά δεν ήξερα πως να κάνω την αρχή σε αυτό το σχόλιο.
Είχα να διαλέξω ανάμεσα στο «Αγαπημένε κύριε Βλουτή»,»Κύριε Βλουτή»,»Αγαπημένε Κώστα» και πολλά άλλα. Βλέπεις είχα να
ζυγίσω από τη μία μεριά αμέτρητα χρόνια καριέρας, κύρους , αξιοπρέπειας και σεβασμού οπότε και θα έπρεπε να πάω σε κάτι
περισσότερο επίσημο και από την άλλη αμέτρητα χρόνια (λίγο λιγότερα) προσωπικής φιλίας οπότε θα έπρεπε να διαλέξω κάτι
λιγότερο επίσημο.
Ετσι λοιπόν αποφάσισα να ξεκινήσω με το «Αγαπημένε Κώστα». Ακόμα και αυτό όμως δεν ήταν αρκετό. Κάποιος που σε γνωρίζει
από κοντά και διαπιστώνει τη δύναμη της προσωπικότητάς σου απαιτεί την αποκλειστικότητα σου και μπαίνει αυτόμάτως στο
«Κλαμπ» των ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν τη ρήση «Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου».
Όντας πλέον και εγώ μέλος αυτού του κλάμπ πρόσθεσα στην αρχική μου προσφώνηση την κτητική αντωνυμία «μου» και το έκανα «Αγαπημένε ΜΟΥ Κώστα».
Και για να κλείσω το θέμα της προσφώνησης, θα μπορούσα να λάβω υπόψιν μου μονάχα το παιδί που κρύβεις μέσα σου (και που φροντίζεις λίγο περισσότερο να εξωτερικεύεις όταν κλείνουν τα φώτα της κάμερας) και να ξεκινήσω το σχόλιο με «Κωστάκη».
Σε αυτό το σημείο ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη γιατί έχω την αίσθηση ότι δεν θα σταματήσω να γράφω παρά μόνο εάν πάθω
αγκύλωση από το πάτημα των πλήκτρων, γίνει διακοπή ρεύματος ή κάποιος έρθει να με πάρει σηκωτό από τον υπολογιστή. Ελπίζω να κατάλαβες ότι έχω πολλά να γράψω 🙂
Δεν έχω προαποφασίσει τί να σου γράψω, θα γράφω ότι μου έρχεται στο μυαλό, αλλά μάλλον δεν θα σχολιάσω επί το πλείστον την καριέρα σου. Εξάλλου υπάρχει πάρα πολύ υλικό στις σελίδες αυτού του site για κάποιον, να πάρει μία γεύση του τί έχεις πετύχει στη ζωή σου και την επαγγελματική σου καριέρα μέχρι τώρα. Και λέω να πάρει μία γεύση, γιατί αυτό ακριβώς μπορεί κάποιος να πάρει. Δεν θα ήταν δυνατό να χωρέσει σε ένα site καριέρα τόσων ετών με κάθε της λεπτομέρεια.
Θα σχολιάσω τον Κώστα Βλουτή όπως τον έχω ζήσει εγώ μέχρι τώρα και όπως ελπίζω και εύχομαι να συνεχίσω για πολύ καιρό ακόμη.
Σε γνωρίζω περισσότερο από 25 χρόνια. Τα πρώτα χρόνια που ήμουν μικρό παιδί δεν λέγαμε και πολλά. Ακόμα και τότε όμως
είχες χρόνια καριέρας πίσω σου. Ήσουν στα στιχουργικά σου ντουζένια τότε και δεν σταμάταγες να γράφεις στίχους.
Σε θυμάμαι σαν χθές μέσα στο φαρμακείο της Γιούλας στη γωνία, να απαγγέλεις στίχους στο τηλέφωνο μία μέρα που πήγα
να πάρω ασπιρίνες. Μου έκανε τόση εντύπωση που αντί για ασπιρίνες κάθισα σε μία καρέκλα και σε άκουγα.
Δεν ήξερα τότε τίποτα για τον Κώστα Βλουτή. Ήξερα απλά ότι ο Βλουτής είναι ο νεαρός με το όμορφο πρόσωπο που
περπατούσε κάπως παράξενα. Διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο. Ηξερα επίσης ότι ήταν πολύ ευγενικός μαζί μου
και όταν με έβλεπε μου έλεγε. Καλημέρα Γιωργάκη!!
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όλοι στη γειτονιά τον ήξεραν και τον χαιρετούσαν. Εμένα δεν με χαιρετούσαν
τόσοι πολλοί άνθρωποι!! σκεφτόμουν.
Τα χρόνια πέρασαν και έφτασα σε μία ηλικία όπου πλέον είχα μάθει ποιος ήταν ο Κώστας Βλουτής. Επιπλέον είχα τη δυνατότητα να αναπτύξω πιο επικοδομητικές συζητήσεις από μία απλή καλημέρα.
Στην αρχή συζητούσαμε τα νέα μας για δύο λεπτά όταν συναντιόμασταν τυχαία στη γωνία, μετά τα δύο λεπτά έγιναν πέντε και στο τέλος διαπίστωσα πόσο πολύ ώριμη συζήτηση μπορούσαμε να κάνουμε και πρότεινα να πάμε για ένα καφέ να πούμε τα νέα μας περισσότερη ώρα.
Αυτό ήταν. Έιναι μερικοί άνθρωποι που δεν χρειάζεσαι περισσότερο από μία ματιά για να καταλάβεις αν τον συμπαθείς πολύ ή αν τον αντιπαθείς πολύ. Εσύ ανήκεις σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Την πρώτη εννοώ… 🙂
Απο εκείνη τη στιγμή ήξερα ότι έχω ένα καινούριο φίλο που μπορώ να εμπιστευτώ και να με εμπιστευτεί.
Έκτοτε κάθε μέρα που περνάει η εκτίμηση και η αγάπη μου δυναμώνει όλο και περισσότερο.
Θα ήταν αδύνατο να περιγράψω όλα τα προτερήματα που βρίσκω πάνω στον Άνθρωπο Κώστα Βλουτή.
Θα περιγράψω απλά αυτά που μου κάνουν τη μεγαλύτερη εντύπωση.
Δεν ξέρω αν προσπαθείς για να το πετύχεις ή αν απλά είναι φυσικό χάρισμα, αλλά κάθε φορά που θα μιλήσω μαζί σου έστω και για ένα λεπτό, μου φεύγει όλο το άγχος, όλα τα νεύρα και πραγματικά νοιώθω ότι ξεφεύγω έστω και για λίγο από τα προβλήματά μου.
Θα μπορούσα να συζητάω ώρες μαζί σου και να μην βαριέμαι ποτέ. Μπορείς να εναλλάσσεις τις αστείες και τις σοβαρές ατάκες με τέτοιο τρόπο που στο τέλος δεν ξέρω αν θέλω να κλάψω ή να γελάσω. Ειλικρινά δεν βαριέται ποτέ κανείς με σένα στην παρέα.
Στην αρχή για να είμαι ειλικρινής είχα λίγο πρόβλημα να συνηθίσω τα βλέμματα του κόσμου που αναγνώριζαν τον Κώστα Βλουτή και είχαν τα βλέμματά τους στραμμένα πάνω μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φορά που πήγαμε για καφέ στο «Ρολόι» στην πλατεία Mέμου και έρχονταν ο κόσμος να σε χαιρετήσει. Ήταν κάπως περίεργο. Νομίζω έσπασα και ένα ποτήρι από το τρέμουλο εκείνη τη μέρα..
Θυμάμαι τη μητέρα σου τη Βασιλική, να μου λέει καμμιά φορά όταν έπαιρνα τηλέφωνο ότι είσαι πάλι μέσα και δουλεύεις.
Πρέπει κανείς να σε γνωρίσει για να καταλάβει σε τί βαθμό (υπερβολικό ίσως θα έλεγα) τελειομανής, εργασιομανής και
οργανωτικός είσαι. Ίσως να είναι ένα από τα κλειδία που έχεις κάνει τόσα πολλά πράγματα και είσαι στο
προσκήνιο διαρκώς. Όταν μία μέρα από περιέργεια σε ρώτησα να μου δείξεις μία συνηθισμένη μέρα στην ατζέντα σου, δεν
πίστευα πως μπορούν να χωρέσουν τόσα πολλά πράγματα μέσα σε μία εργάσιμη ημέρα.
Και πάνω που πίστευα ότι ήξερα πλέον τον Κώστα Βλουτή, ήρθε μία μέρα που γνώρισα από πρώτο χέρι τι αντίκρυσμα έχει η
δουλειά σου στις ζωές των ανθρώπων. Δεν θα αναφέρθω στις τηλεοπτικές εκπομπές σου αλλά σε αυτά που γίνονται πίσω από
τις κάμερες και που ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει. Θα αναφερθώ σε μία από τις πολυάριθμες εκδηλώσεις που έκανες για να βοηθήσεις
ένα παιδάκι που ύστερα από ένα ατύχημα είχε μείνει καθηλωμένο σε αναπηρική καρέκλα με σοβαρή εγκεφαλική βλάβη.
Είχα την τύχη να είμαι μαζί σου όλη τη μέρα και να μοιραστώ την αγωνία σου, τον αγώνα σου και το άγχος σου να πάνε όλα
καλά τόσο οργανωτικά όσο και πρακτικά για να μπορέσει το παιδί να ταξιδεύσει στο εξωτερικό για μία δύσκολη επέμβαση.
Όλα πήγαν τέλεια και φυσικά μετά δυσκολίας κράτησα τα δάκρυά μου όταν οι γονείς του παιδιού δεν έβρισκαν λόγια να
σε ευχαριστήσουν κοιτάζοντας σε στα μάτια με τόση αγάπη και λατρεία.
Το μεγαλύτερό σου όμως προτέρημα το άφησα για το τέλος. Μιλάω για την τεράστια ψυχή σου. Την εσωτερική σου δύναμη που πραγματικά δεν ξέρω από πού την αντλείς. Μιλάω για την ώρα που κλείνουν τα φώτα της κάμερας, που να το πω λαϊκά , ο κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του. Εκεί που είσαι εσύ και κανείς άλλος. Εσύ και ο εσωτερικός διάλογος που σε κάνει να σκέφτεσαι πως θα ήταν η ζωή σου χωρίς το πρόβλημα υγείας σου.
Εκεί που δεν έχεις τη δυνατότητα να ζητήσεις από κάποιον δεύτερο Κώστα Βλουτή να σε βοηθήσει, να σε παρηγορήσει,
να μοιραστεί τις φοβίες σου όπως εγώ για παράδειγμα έχω τη δυνατότητα να κάνω. Εκεί είσαι μόνος σου.
Και όμως αντί να τα παρατήσεις, αντέχεις. Και όχι μόνο αντέχεις αλλά έχεις τη δύναμη να συνεχίσεις την επόμενη ημέρα το μοναχικό σου αγώνα να βοηθήσεις, να προσφέρεις, να δημιουργήσεις..
Δεν σου κρύβω ότι είσαι το στήριγμά μου στο δικό μου πρόβλημα υγείας και τη μάχη που δίνω με τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Είμαι βέβαιος πως η ζωή μου θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν σε είχα γνωρίσει. Σ’ευχαριστώ.
Εισαι το λαμπρό παράδειγμα για όλο τον κόσμο. Ξέρω πως η αγάπη του κόσμου δεν φτάνει να απαλύνει τα δικά σου προβλήματα.
Και ξέρω πως έχεις πάρα πολλά. Ξέρω όμως επίσης πως η πορεία της ζωής σου καλώς η κακώς, δικαίως ή αδίκως έχει γράψει τη δική της ιστορία και χαίρομαι απίστευτα που είχα τη μοναδική τύχη να σε γνωρίσω προσωπικά Κώστα Βλουτή και να διαπιστώσω το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής και ένα Ανθρωπο με άλφα κεφαλαίο.
Έχω τόσα πολλά που θέλω να αναφέρω ακόμα αλλά όπως προείπα, Θα ήταν αδύνατο να τα περιγράψω όλα.
Επιγραμματικά να πω ότι μου έχει κάνει εντύπωση η υπερβολική αγάπη και φροντίδα προς τη μητέρα σου, η υπερβολική αντοχή και ανοχή που επιδικνύεις απέναντι σε μεγάλο αριθμό κακόβουλων ανθρώπων που είτε σε ζηλεύουν ή προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την φήμη σου και μόνο από ανωτερότητα και καλοσύνη δεν ανταποδίδεις τα πυρά, η απλότητά σου σαν άνθρωπος – πράγμα που οι περισσότεροι δεν το γνωρίζουν -, το παιδί που κρύβεις μέσα σου και μου λείπει τόσο πολύ και πολλά πολλά ακόμα.
Μέχρι το επόμενο σχόλιο ή ακόμα καλύτερα μέχρι την επόμενη μας συνάντηση από κοντά, να ξέρεις ότι σε σκέφτομαι
και παίρνω δύναμη από σένα.
Με αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό.
ΥΓ. Χαιρετισμούς και πολλά φιλιά στη μαμά Βασιλική.
Γεώργιος Γ. Γρηγοράκης
Κολωνία – Γερμανία.
αγαπητε μου φιλε κωστα,
τελαια η προσπαθεια.ευχομαι οτι το καλυτερο.
οτι χρειαστεις ειμαι διπλα σου
Καλησπερα και συγχαρητηρια για την σελλιδα,
Νομιζω οτι γνωριζομασταν απο παλια με τον Κ Βλουτη δεν ξερω εαν με θυμαται βεβαια θαρω πως ειμασταν συντοπιτες και συγκεκριμενα φοιτουσαμε στον Οικονομικο Γυμανσιο της Νικαιας. Εαν κανω λαθος ζητω συγνωμη , διαφορετικα θα χαρω να εχω επικοινωνια μαζι του.
Ευχαριστω